الحمد رأس الشّکر؛
این سخن نشانگر اهمیّت یادآورى نعمت با زبان است. چراکه «حمد»، ستایش با زبان است، ولى «شکر» سپاس با قلب و زبان و دیگر اعضا مى باشد.
اگر به این نکته توجه کنیم که الف و لام "الحمد"، به اصطلاح "الف و لام جنس" است و معنى را عمومیت مى بخشد، چنین نتیجه مى گیریم که هر گونه حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است.
پ.ن: برگرفته از ترجمه جوامع الجامع، تفسیر نمونه و تفسیر المیزان
