«بی تردید خدا از اینکه به پشه و کوچکتر از آن مثَل بزند، شرم نمی کند؛ پس آنهایی که به خدا ایمان آورده‌اند می‌دانند که آن مثل حقیقتی است از طرف پروردگارشان، و اما آنهایی که کافرند می‌گویند: خدا را از این مثل چه مقصود است؟! گمراه می‌کند به آن مثل بسیاری را و هدایت می‌کند بسیاری را! و گمراه نمی‌کند به آن مگر فاسقان را»
سوره مبارکه بقره- آیه 26
در سراسر قرآن کریم مثال هایی متناسب با دانش بشر برای فهم بهتر مطالب آورده شده است. بعنوان نمونه، در آیه قبل توصیف مختصری از بهشت ارائه شد تا تجسمی از آینده مومنان باشند. اما فاسقان، همان کسانى که از جاده بندگى خدا خارج شده اند، با شنیدن مثال ها شروع به بهانه جویی و تمسخر می کنند. درحالیکه، مثال وسیله اى است براى تجسم حقیقت، و قبائى است متناسب با قامت مطلب. خداوند نیز آنان را به حال خود رها می کند تا در گمراهی خود بمانند. به قول سعدی:
راه است وچاه ودیده بینا وآفتاب تا آدمی نگاه کند پیش پای خویش
چندین چراغ دارد وبی راهه می رود بگذار تا بیفتد وبیند سزای خویش
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
