«چگونه به خداوند کفر مى ورزید، در حالی که شما مردگانی بودید و او شما را زنده کرد. پس شما را می میراند، و بار دیگر شما را زنده می کند، و عاقبت به سوی او باز گردانده می‌شوید»
سوره مبارکه بقره- آیه 28
حیات، بزرگترین سند اثبات وجود خداوند است. حقیقتی مجهول که آثارش در وجود انسان مشهود است. خالق این حیات نیز حقیقتش قابل درک نیست، ولی آثارش در همه جا می درخشند.
موجودات در مسیر تکامل از نقطه عدم شروع کرده و به سوى بى نهایت که ذات پاک پروردگار است پیش مى روند، بنابراین تکامل با مرگ تعطیل نمى شود و انسان در رستاخیز به زندگى و حیات در سطحى عالیتر ادامه مى دهد.
از جمادی مُردم و نامی شدم از نما مُردم ز حیوان سر زدم
مُردم از حیوانی و انسان شدم پس چه ترسم کِی زمردن کم شدم
بار دیگر از ملک پرّان شوم آنچه در وَهم ناید آن شوم
«مثنوی مولوی»
برخی مفسرین معتقدند آیه فوق، عقیده به تناسخ یا عود ارواح را صریحا نفى مى کند. زیرا در تناسخ، روح انسان بعد از مرگ در جسم دیگری حلول کرده و زندگى مجددى را در همین دنیا آغاز مى کند و این مساله ممکن است بارها تکرار شود. ولی آیه فوق صریحا مى گوید: بعد از مرگ، یک حیات بیش نیست و این حیات همان زندگى در رستاخیز و قیامت است. اگر تناسخ صحیح بود، تعداد حیات و مرگ انسان بیش از دو حیات و مرگ بود.
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
