«و گفتیم: ای آدم تو با همسرت در بهشت سکنی گزین، و از آن (نعمت های) گوارا هر چه میخواهید بخورید (اما) نزدیک این درخت نشوید که از ستمگران خواهید شد»
سوره مبارکه بقره- آیه 35
امام صادق (علیه السلام) راجع به بهشت آدم فرمودند: باغى از باغ هاى دنیا بود که خورشید و ماه بر آن مى تابیدند، و اگر بهشت جاودان بود هرگز آدم از آن بیرون رانده نمى شد (نور الثقلین، جلد 1، صفحه 62).
در برخی دیگر از روایات اشاره به بودن این باغ در آسمان شده است، و این احتمال نیز داده شده که این باغ در یکى از کرات آسمانى بوده باشد.
در مجموع آنچه از آیات و روایات استفاده می شود، باغی که آدم در آن سکنی گزید، بهشت موعود نبوده است، زیرا:
1. بهشت، برای پاداش است (آل عمران،142) و آدم هنوز کاری نکرده بود که مستحق پاداش باشد.
2.کسی که به بهشت وارد شود، دیگر خارج نمی شود (حجر،48).
3.در بهشت، امر و نهی و ممنوعیّت و تکلیفی نیست،در حالی که آدم از خوردن درخت نهی شد.
صرف نظر از ظاهر آیه، سه نکته تربیتی بسیار مهم در آن نهفته است:
- اول آنکه در شیوه ی تربیت الهی، ابتدا راه های صحیح معرفی می شوند و سپس مورد نهی اعلام می گردد. لذا خداوند متعال ابتدا فرمود: «از آن (نعمت های) گوارا هر چه میخواهید بخورید» و سپس فرمود «نزدیک این درخت نشوید».
- نکته دوم آنکه خداوند متعال نفرمود از این درخت نخورید، بلکه گفت نزدیک آن نشوید! چراکه نزدیک شدن به گناه همان و افتادن در دامن گناه همان. «لا تَقْرَبا... فَتَکُونا»
- در نهایت تخلّف از راهنمایی های الهی، در حقیقت ظلم به خویشتن است. «فَتَکُونا مِنَ الظّالِمِینَ».
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
