The Holy Quran begins with the name of Allah, the sole Lord of the universe, who is the most beneficent and the most merciful. Thus, Quran bears God's mark and teaches humans to observe this etiquette in deeds and words. Since the purpose of deeds is God and God’s satisfaction, they will not be void, perishable, incomplete and unfinished, because they have started in the name of a God in whom perdition and invalidity have no way.
As we see Noah (PBUH), when boarding the ark and moving on the waves and when stopping the ark, orders his companions to say: “In the Name of Allah” (Hud: 41)
Sulayman (PBUH) also begins the letter to the Queen of Sheba with “In the Name of Allah”. (Naml: 30)
In fact, "In the name of Allah" is the sign of a Muslim that applies to all deeds and thoughts, just as the products of a factory have a mark, whether in part or whole. Obviously, those who have no sign of God and mercy (e.g. ISIS) cannot be a symbol of Islam.
*********************************************************
خدایتعالى کلام خود را به نام خود که عزیزترین نام هاست آغاز نموده، تا آنچه در کلامش هست نشان او را داشته باشد، و مرتبط به نام او باشد، و نیز بندگان خود را بیاموزد تا در افعال و گفتار این ادب را رعایت نموده و با نام وى آغاز نمایند، تا آن اعمال صفات خدا را داشته باشند، و مقصود اصلى آنها خدا و رضاى خدا باشد، و در نتیجه باطل و هالک و ناقص و ناتمام نمانند، چون به نام خدائى آغاز شده اند که هلاک و بطلان در او راه ندارد.
و مى بینیم حضرت نوح (علیه السلام) هنگام سوار شدن بر کشتى و حرکت بر امواج کوه پیکر آب به یاران خود مى فرمایدکه در هنگام حرکت و توقف کشتى «بسم الله» بگویند: "و قال ارکبوا فیها بسم الله مجراها و مرسیها" (سوره هود آیه 41)؛
و نیز حضرت سلیمان (علیه السلام) در نامه اى که به ملکه سبا مى نویسد سر آغاز آن را «بسم الله» قرار مى دهد: "انه من سلیمان و انه بسم الله الرحمن الرحیم ..." (سوره نمل آیه 30)؛
در حقیقت «بِسْمِ اللّه»، آرم ونشان مسلمان است که بر تمام اعمال و افکار او می خورد؛ همان گونه که محصولات ساخت یک کارخانه،آرم و علامت آن کارخانه را دارد؛ خواه به صورت جزیی یا کلّی.
پ.ن: برگرفته از تفسیر نو و نمونه
