«در دل هایشان مرضى است و خداوند بر مرضشان افزود؛
و به [سزاى] آنچه به دروغ مى گفتند عذابى دردناک [در پیش] خواهند داشت»
سوره مبارکه بقره-آیه10
داستان منافق، به لاشه ومرداری بدبو می ماند که در مخزن آبی افتاده باشد. هر چه آب بیشتری به آن وارد شود، فسادش بیشتر شده و بوی نامطبوع و آلودگی آن افزایش می یابد. هر نشانه ای که از طرف خداوند نازل شود، به جای تسلیم شدن در برابر آن، یک گام بر نفاق خود می افزاید. این روح مریض، رشدی سرطانی دارد و تمام افکار و اعمال را ریاکارانه و منافقانه می کند «فَزادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً».
ضمیر «فَزادَهُمُ» نشان می دهد که قلب انسان، به منزله تمام انسان است؛ و اگر روح و قلب انسان منحرف شود، آثارش در سخن و عمل هویدا می گردد.
و از آنجا که سرمایه اصلى منافق، دروغ است و بوسیله آن تناقض هایش را توجیه می کند، در پایان آیه مى فرماید: بخاطر دروغ هائى که مى گفتند براى آنها عذاب دردناکی است «و لهم عذاب الیم بما کانوا یکذبون».
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
