«ای مردم پروردگار خود را پرستش کنید، آن کس که شما و پیشینیان شما را آفرید، باشد که پارسا و پرهیزکار شوید»
بقره 21
خداوند متعال حال سه دسته از انسان ها را در ابتدای سوره تشریح نمود. بیان داشت که پرهیزکاران، هم آنان که نماز به پا می دارند، انفاق می کنند و ایمان به غیب و آخرت و انبیا دارند، رستگاران عالمند، و قرآن راهنماى آنان است؛ در حالى که بر دلهاى کافران مهر جهل و نادانى خورده، و اعمالشان بر چشم آنها پرده غفلت افکنده است و کورکورانه به سمت سرنوشتی دردناک قدم بر می دارند. و در پایان منافقان، بیماردلانى که سوء اعمالشان بر بیماریشان مى افزاید و هیچ پرتویی زندگی آنها را روشن نمی کند و در بازار دنیا نه تنها سود نکرده که اصل سرمایه را نیز از دست می دهند.
حال زمان انتخاب رسیده است. فراخوان عمومی صادر شده است «یا ایها الناس». این انسان است که باید تعیین کند کدام سرنوشت را برای خود می پسندد.
آیا به آفرینش خود را می نگرد؟! گل سر سبد عالم هستى، خلقتی که هم نشان قدرت خداوند است، و هم علم و حکمت، رحمت او.
آیا به سرنوشت خود و گذشتگان خود می اندیشد؟! به میلیاردها میلیارد انسانی که زمانی متکبرانه بر روی زمین قدم می زدند و امروز هیچ نشانی از آنها برجی نمانده است. آنچنان فرصت خود را سوزانده اند که گویی هرگز نبوده اند.
طبیعتا اگر انسان با چشمی باز و قلبی سالم بنگرد سر خشوع در برابر یگانه پرودگار عالم فرود آورده و پای در مسیر پرهیزگاری می گذارد، چراکه عبادت، عامل رسیدن به تقواست. اما هشداری در پس این دعوت است، تا در یادها بماند که هر عبادتی، تقوا ساز نیست. «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
