«و بشارت ده کسانی را که ایمان آوردند و نیکوکاری پیشه کردند که جایگاه آنان باغهایی است که نهرها در آن جاری است، و چون از میوه‌های گوناگون آن بهره‌مند شوند گویند: این مانند همان میوه‌هایی است که پیش از این در دنیا ما را نصیب بود، و از نعمتهایی همانند بر آنان آورند، و آنها را در آن جایگاههای خوش، همسرانی پاک و پاکیزه است و در آن بهشت، جاوید خواهند زیست»
سوره مبارکه بقره- آیه 25
در بسیارى از آیات قرآن، ایمان و عمل صالح در کنار یکدیگر واقع شده اند تا نشان دهد این دو جدائى ناپذیرند. ایمان اگر در اعماق جان نفوذ کند حتما شعاع آن در اعمال انسان خواهد تابید، همچون چراغ پرنورى که درون اطاقى برافروزند، اشعه آن از تمام پنجره ها و دریچه ها به بیرون مى تابد، و چنین است چراغ پرفروغ ایمان که در قلب انسان روشن مى شود، شعاعش از چشم و گوش و دست و زبان او آشکار مى گردد!
اصولا ایمان همچون ریشه است و عمل صالح، میوه آن. ممکن است افراد بى ایمان گهگاه عمل صالحى انجام دهند، ولى آنچه پایداری عمل صالح را تضمین مى کند ایمانى است که در اعماق وجود انسان ریشه دوانده باشد. «الصّالحات» هم جمع است وهم الف ولام دارد که به معنای همه کارهای خوب است.
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
