«گفتیم همگی از آن فرود آئید. پس هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمد کسانی که از آن پیروی کنند نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین می شوند.
و آنان که کافر شوند و آیات ما را تکذیب کنند اهل دوزخند و در آتش آن همیشه معذب خواهند بود»
سوره مبارکه بقره-آیه 38 تا 39
با اینکه توبه آدم پذیرفته گردید، ولى اثر وضعى کار او که هبوط به زمین بود تغییر نیافت.
لذا قبل و بعد از توبه به آنها خطاب گردید که به زمین فرود آئید. در اینکه این تکرار براى تاکید است یا اشاره به مطلبی دیگر در میان مفسران گفتگو است. ولى ظاهر این است که جمله دوم اشاره به این واقعیت باشد که آدم گمان نکند با پذیرش توبه او هبوط به زمین منتفى شده است، بلکه او باید این راه را برود! یا به این جهت که او از اول براى این هدف آفریده شده بود، و یا به خاطر اینکه هبوط اثر وضعى عمل او بوده است.
" اهبطوا" به صیغه جمع آمده است در حالى که آدم و حوا دو نفر بیشتر نبودند و باید "صیغه تثنیه" آورده شود، اما به خاطر اینکه هبوط آدم و حوا به زمین نتیجه اش این بود که فرزندان و نسل هاى آن ها نیز در زمین ساکن خواهند شد، به صورت صیغه جمع آمده است. به این ترتیب، گاهى دامنه ى تأثیرات خوب و بد یک حرکت در همه ى عصرها و نسل ها گسترده مى شود.
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
