«و بترسید از آن روزی که کسی به جای دیگری مجازات نمی شود، و شفاعتی پذیرفته نمی شود و غرامتی قبول نخواهد شد و یاری نمی شوند»
سوره مبارکه بقره-آیات 48
اسباب بخشایش گناهان در دنیا سه چیز است:
1.توبه: «إِلاَّ الَّذِینَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَیَّنُوا فَأُولئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَ أَنَا التَّوّابُ الرَّحِیمُ» (بقره:160)
2.ترک گناهان کبیره: «إِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ» (نساء:31)
3.حسنات و کارهای نیک: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ» (هود:114)
ولی تنها راه بخشش در آخرت فقط شفاعت و رحمت ویژه الهی است.
کلمه (شفاعت) از ریشه (شفع) بمعنى (جفت) گرفته شده، و نقطه مقابل آن (وتر) به معنى تک و تنها است، سپس به ضمیمه شدن فرد برتر و قویترى براى کمک به فرد ضعیفتر اطلاق گردیده است.
سی آیه از قرآن کریم به شفاعت در قیامت اشاره نموده است. این آیات به چهار دسته تقسیم می شوند:
1-آیاتی که شفاعت را نفی می کنند،
2-آیاتی که شفاعت را مخصوص خداوند می دانند،
3-آیاتی که از شفاعت دیگران با اذن خداوند خبر می دهند،
4-و آیاتی که شرایط شفاعت شوندگان را بیان می کنند، بعنوان نمونه:
الف:شفاعت برای کسی است که مورد رضایت خدا باشد. «وَ لا یَشْفَعُونَ إِلاّ لِمَنِ ارْتَضی» [223]
ب: برای ظالمان دوستدار و شفیعی نیست. «ما لِلظّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَ لا شَفِیعٍ»[224]
مجموع آیات فوق نشان می دهد که شفاعت تنها به اجازه و اذن خداست و شفاعت شونده باید واجد شرایطی باشد و اگر کسی شرایط شفاعت را دارا نباشد، هر چند همسر پیامبر خدا باشد، مورد شفاعت قرار نمی گیرد. چنانکه همسر نوح و لوط علیهما السلام به علّت فسق مشمول شفاعت نشدند.
از طرفی شفاعتی سازنده است که انسان را با اولیای خدا پیوند دهد و مانع یأس او شود، ولی اگر ایمان به شفاعت سبب جرأت بر گناه گردد، هرگز قابل قبول نیست.
پ.ن: برگرفته از تفسیر نمونه و نور
